Mister Gülen’den Sayın Öcalan’a, körelen devlet aklı

KurtuluÅŸ Tayiz - AkÅŸam

“Terörist başı mister olur mu?” BaÅŸbakan Binali Yıldırım, kapalı bir toplantıda Hintli bir gazetecinin,“Mister Gülen”li sorusunu böyle yanıtladı ve şöyle devam etti: “Mister falan deÄŸil; terörist başı “Mister” olur mu? Milletin canına okudu, bu kadar ÅŸehitlerin kemikleri sızlıyor, bu kadar gazimiz var. Alçak!”

BaÅŸbakan’ın tepkisi yerinde, üstelik “terörist başı mister olur mu” yönündeki sorusu da çok önemli; çünkü FETÖ ve PKK’nın terörist baÅŸları neredeyse Türkiye’de “Sayın” mertebesine yükseliyordu. Uçurumdan döndük. Peki nasıl oldu da göz göre göre bu terörist örgütlerin başı “Mister” veya “Sayın” mertebesine yükselecek kadar siyasette ve devlet hayatında önemli bir yere doÄŸru tırmanabildi? Bu siyasi mühendisliÄŸin geliÅŸimini çözmeden, Türkiye’nin nasıl etki altına alındığı ve yönlendirildiÄŸi de anlaşılamaz.

“Mister Gülen” ve “Sayın Öcalan” ifadeleri, Türk siyasetinin ve toplumunun bilincinin dumura uÄŸratılmaya çalışıldığının en bariz göstergesidir. “Terörist başı”nın “Sayın”a dönüşmesi, bilinçlerin nasıl körleÅŸtirilmeye çalışıldığını da gösteriyor.

Devlete paralel bir devlet kurmaya çalışan örgütü, cazibe merkezi haline getirmek hiç kolay deÄŸildir. Yakın zaman öncesine kadar Türkiye'de de büyük bir cazibe merkezi haline getirilen Gülen, asıl popülerliÄŸini Pensilvanya’ya taşındığında yakaladı. Bu da gösteriyor ki cazibeyi yaratan Gülen deÄŸil, onu Amerika’da ağırlayan güçtür. Amerika’da finans kapitalin kanatları altında olmasaydı Gülen’in devlet içindeki ağırlığı ne darbe yapacak boyutlara ulaÅŸabilir, ne de CumhurbaÅŸkanı ErdoÄŸan'a, ailesine ve BaÅŸbakan Binali Yıldırım’a suikast düzenleyecek kadar gözünü karartabilirdi.

Burada Gülen’i özellikle seçen, ona örgüt kurdurtan, onu destekleyerek palazlandıran ve sonunda onu Türkiye’nin saygın bir gerçeÄŸi haline getirmeye çalışan uluslararası bir güç söz konusu. Gülen’in “mister” haline gelmesi Türkiye’nin de içeriden fethinin tamamlanması anlamına gelirdi. Zaten Gülen ya “mister” olacaktı ya da “terörist başı”; ABD kazansa Gülen “mister” olacaktı, baÅŸarılı olamadığı için Gülen “terörist başı” oldu.

KuÅŸkusuz bu büyük projeyi ya da oyunu bozan “devlet aklı” deÄŸil, CumhurbaÅŸkanı ErdoÄŸan'da temsilini bulan "milli irade”dir. Türkiye’de sanıldığı gibi bir “devlet aklı” söz konusu olsaydı; ihtiyaç duyulduÄŸunda yahut her daim böyle bir akla rastlanırdı. Lakin Türkiye tarihi milletten ve memleketten yana akıl iÅŸleten bir "devlet aklı"ndan ziyade, yabancı odaklara ve merkezlere hizmet eden bir "devlet aklı"nın tarihidir aynı zamanda.

Öyle olmasaydı FETÖ, devletin kalbine suikast düzenlemeye kalktığında imdada millet yetişmek zorunda kalmaz; devreye devlet girer ve millet de bu kadar endişelenmezdi.

Oysa 15 Temmuz'da ortalıkta ne devlet aklı vardı, ne de devletin derin irfanı...

PKK, GüneydoÄŸu’yu havaya uçurmaya kalktığında da devlet aklı ortalıkta yoktu. Belki ÅŸimdilerde bir devlet aklının oluÅŸmasından bahsedilebilir; ancak bunun da kolay olmadığı bilindiÄŸinden bugün sadece, “Ä°nÅŸallah o da zamanla olur” demekten ileri gidemiyoruz.

“Sayın Öcalan” hikâyesi de aÅŸağı yukarı “Mister Gülen”le aynı. “Mister”dan tek farkı hâlâ ABD’nin Öcalan’dan “Sayın” çıkarma gayretinin devam etmesi.

“Sayın Öcalan” Ä°stiklal Harbi’yle vatan kılınan bu toprakların içeriden parçalanmasını ve Türklerin 780 bin kilometrekare üzerindeki egemenliÄŸinin 400 bin metrekareye düşürülme projesinin adı.

Öcalan’ın “Sayın” mertebesine çıkarabilselerdi veya çıkarabilseler proje gerçek olacaktı; geç de olsa devletin gözünün açıldığını söyleyebiliriz. En azından tuzağı fark etmiÅŸ durumda. “Gözünün açılması” terimi, “devlet aklı”nın oluÅŸmaya baÅŸladığının da iÅŸareti. Ama bu akıl hâlâ çok zayıf, hâlâ çok güçsüz, hâlâ kandırılmaya oldukça açık.